اَپوش: اَپَئوشَه (اوستایی). به معنای از بین برنده آب‌ها، نام دیو خشکسالی و دشمن تشتر است. اَپوش به احتمال مطابق است با ستاره سرخ «دل کژدم» (قلب‌العقرب) در صورت فلکی «کژدم» (عقرب) که در سراسر تابستان‌های گرم ایران در ساعت‌های آغازین و میانه شب دیده می‌شود و در این هنگامِ بی‌آبی و خشکی رودها از ستاره تشتر خبری نیست. هر چه تشتر در مردادماه از افق شرقی بالاتر می‌آید، به مرور ستاره قلب‌العقرب به افق غربی نزدیک‌تر می‌شود تا اینکه در فصل پاییز تشتر کاملاً بالا آمده است در حالیکه اَپوش در افق غربی فرو رفته و از نظر ناپدید شده است. و این عبارت است از نبرد تشتر و اَپوش در اساطیر ایرانی و غلبه تشتر بر آن در آغاز فصل پر‌آبی و نیز غلبه اَپوش بر تشتر در میانه‌های بهار (امروزه در اواخر بهار) و در آغاز فصل خشکی و گرما.
[hidepost]
از اپوش در تشتریشت اوستا یاد شده است: «به رویارویی او دیو اَپوش با پیکری به مانند اسبی سیاه به در می‌آید؛ کَلی با گوش‌های کَل، کَلی با گردن کَل، کَلی با دُم کَل، یک گَـرِ سهمگین! آنگاه تِشتَر درخشان و شکوهمند و دیو اَپوش هر دو بهم درمی‌افتند و هر دو، سه شبانه‌روز با یکدیگر نبرد می‌کنند. سرانجام دیو اَپوش بر تِشتَرِ درخشان و شکوهمند چیره می‌شود و او را شکست می‌دهد» (بند 21 و 22 تشتریشت).
[/hidepost]
