راسْک: راسموس کریستیان راسْک (Rasmus Christian Rask). زبان‌شناس دانمارکی (1787- 1832 میلادی). از پیشگامان دانش زبان‌شناسی و اوستاشناسی، بنیانگذار دانش زبان‌شناسی تطبیقی و مؤلف کتاب زبان زند و قدمت و صحت زند اوستا (انتشار در سال 1826 میلادی). او در این کتاب بر اصالت متون اوستایی که آنکتیل دوپرون معرفی کرده و محل ظن و انکار واقع شده بود، صحه گذارد؛ هر چند که گفته‌های او را نیز در محافل علمی جدی نگرفتند. راسک برای مطالعه کتیبه‌های راز نگشوده هخامنشی به ایران نیز سفر کرد که موفق بدین کار نشد و سپس برای دستیابی به متون اوستایی و پژوهش بر روی آنها عازم بمبئی شد. او در این شهر مجموعه‌ای از متون اوستایی و پهلوی را خریداری کرد که اکنون عمدتاً در کتابخانه سلطنتی کپنهاگ در دانمارک نگهداری می‌شوند.

از راسک با عنوان نابغه‌ای در دانش زبان‌شناسی یاد می‌کنند که بر روی بیش از 55 زبان مطالعه داشته است. او همچنین بنیانگذار شیوه طبقه‌بندی زبان‌ها است. راسک بر اثر فشار کار زیاد و رنج سفرهای متعدد و گرفتاری‌های مالی ضعیف و رنجور شد و در نهایت پس از گرفتار شدن به بیماری سل در سن 45 سالگی از جهان برفت.