مَندایی: مانْدایی/ صابِئی/ صُبِه/ مُغْتَسِلِه/ ناصوری. دین و آیینی با ریشه‌های ترکیبی کهن که از سده‌های نخستین میلادی در حدود خوزستان و جنوب بین‌النهرین زندگی می‌کنند. برخی آنان را پیروان حضرت یحیی یا یوحنای تعمید دهنده می‌دانند. آیین‌های و مراسم مندایی در پیوند عمیق با آب روان است و تعمید و تغسیل در آب روان از ارکان اعتقادی آنان دانسته می‌شود. منداییان خط و زبان مخصوص به خود نیز دارند.