تُرک: در منابع کهن به طوایفی که در شرق آسیای میانه سکونت داشتند، اطلاق می‌شد و بعد از دوره سلجوقیان (و بخصوص صفویه) عمدتاً به مردمانی در ایران گفته می‌شود که تحت نفوذ حکومت‌های ترک‌زبان به زبان ترکی سخن می‌رانند. ← زبان ترکی.