پارِند: (اوستایی). نام ستاره‌ای در اوستا که به احتمال با ستاره پر نور «بُزبان» یا «عَیوق» (نگهبان) که بر فراز صورت فلکی «گردونه‌ران» (مُمسَکُ‌الاَعِنَه) جای گرفته، مطابقت دارد: «اوست که اَشی نیک یاور اوست؛ و یاور اویند: پارِند سوار به گردونه راهوار، نیروی مردانه، نیروی فَرّ کیانی، نیروی هوای جاودانی» (بند 66 مهریشت). پارند بعدها به ایزدبانوی دارایی و توانگری و از یاران اَشی تبدیل می‌شود.