ایمَنیش: (فارسی باستان)/ اومَنوئیش (عیلامی)/ ایمَنیِشو (بابلی). نامی که مَرتیَه پس از قیام برای استقلال از حکومت هخامنشی به خود داده بود و خود را ایمَنیش شاه خوزیه می‌نامید.